سخن از عدم شرکت در انتخابات این روزها تنورش داغ است. تقریبا کسی را سراغ ندارم که بگوید انتخابات عادلانه و صحیح خواهد بود. در همین حین مشاور حقوقی قوه قضاییه می گوید تبلیغ تحریم انتخابات جرم است(!) دیگر به جایی رسیده ایم که هرکس از راسته خودش قانون در می آورد و وحی منزل می داندش. سخنی بی اساس در این حد آن هم از یک مشاور حقوقی عالی ترین مقام قضایی کشور گرچه باعث تحیر نمی شود اما سخن از آشوبی سهمگین می دهد.
ناگفته پیداست زمانی که هر کاری مانند آب خوردن می تواند جرم تلقی شود چرا باید از گناهکار شناخته شدن بخاطر یک موضوع ترس داشت؟ وقتی بخاطر یک مصاحبه حکم زندان برای دختر رئیس مجلس می برید و سپس سایت اطلاع رسانی رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام را به علت «وجود مصادیق مجرمانه» فیلتر می کنید، خدا پدرتان را بیامرزد، این قدرت مطلقه را دارید که تک تک افراد این اجتماع را مجرم بنامید.
این شیوه گفتار و خط نشان کشیدن بیشتر از آنکه به نظر حقوقی برسد جهت ایجاد رعب و وحشت و اثبات قانون گریزی این مقام قضایی کشور است. چسباندن قوانین به یکدیگر با چسب من درآوردی در یک فضای امنیتی بدون حضور نقاد سخن سهل و ساده است.
زمانی که توان برقرار کردن مختصات حضور من (به عنوان یک نوع تفکر) در یک انتخابات واقعی را ندارید و حتی از نه گفتن من می هراسید مانده ام که به چه دل خوش هستید. بر طبق قانون شهروندی هر کس می تواند انتخابات را تحریم (یا هر اسمی که می خواهی) کند و طبعا دلایلش را نیز بگوید. اگر پس از بحث و جدل سازنده در یک محیط آزاد مشخص شود این دلایل نا عادلانه و غیر منطقیست وظیفه این افراد است که با شور و گونه هایی سرخ در انتخابات شرکت کنند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر