خواب ابریشم

امروز به تنها چیزی که فکر نمی کردم تماشای یک فیلم بود. هرچند کوتاه. اما وقتی به این فیلم رسیدم دیگر عنان از کف رفته دیدم و تا آخرش رو نگاه کردم. خیلی جاها بغض کردم و خیلی جاها لذت بردم. فیلم مجموعه ای از امید، نا امیدی، خنده، شادی و خیلی چیزهای دیگست. برام واقعا جالب بود که دخترای ۱۶ ۱۷ ساله مسائل رو خیلی خوب درک می کنن و قادر به بیانشون هستند. حتی اونجاهایی هم که برای بیان دچار مشکلند، از کلماتی استفاده می کنند که شما رو خاطر جمع می کنه موضوع رو فهمیدند. چیزی که مطمئنم دخترهای نوجوان و جوان اروپایی حداقل قادر به انجامش نیستند.

کارگردان این فیلم خانم ناهید رضایی است و در اپیزود پایانی خودش در مورد فیلمش صحبت می کنه. خیلی دوست دارم راجع به قسمتمهای مختلف این فیلم صحبت کنم اما فکر می کنم اگر قسمت ها رو یکی یکی بگم از جالبیه فیلم کم کردم. اما حتما در آینده پستی راجع به این موضوع خواهم نوشت. فیلم ۴۰ دقیقه ای و ساخته سال ۲۰۰۳ است. چیزای زیادی شاید تاحالا تغییر کرده باشه اما خیلی چیزها هم تغییری نکردند. امیدوارم از دیدن فیلم لذت ببرید و بنا به گفته خانم رضایی کمک کنید که فیلم بیشتر نمایش داده بشه.

قسمت اول

قسمت دوم



قسمت سوم



قسمت چهارم