آرمان امیری در تازه ترین پست وبلاگی خودش با عنوان «استخوان لای زخم گذاشتن کافی است، همه را شلاق بزنید» بحثی را مطرح می کند که به نظرم باب گفتگوی سودمندی را می تواند در جامعه شناسی باز نماید. نظر من چندان با نظر آرمان در این ضمینه مطابقت ندارد. احساسی می گوید نباید به چاهی که حکومت اکنون به آن افتاده است به دید خیر نگاه کرد. شاید بتوان گفت این همان نظریه معروف «هدف وسیله را توجیه می کند» باشد اما به نوعی دیگر. برای مثال اینکه علی کریمی را بیایند شلاق بزنند تا ببینند شلاق زدن قانونی اصولا خوب است یا بد می تواند دقیقا مصداق همین نوع دید باشد.
اصولا نمی توان با انجام کاری «غیر قابل قبول» به نتیجه ای «قابل قبول» رسید. چه بسا در کوتاه مدت بتواند سبب خیر شود ولی مطمئنا نمی تواند پایدار بماند. می توان در منطق جرم و شلاق زدن حکومت کنکاش شود تا با به میان کشیدن بحث و مباحثه میزان زشتی و غیر انسانی بودن مساله عیان شود. این بحث ها می توانند توسط هر فرد جامعه با پیرامونش صورت گیرد. وبلاگ بنویسد، پستر بسازد و ... . در این صورت است که دانش عمومی جامعه به حدی خواهد رسید که با صدور چنین احکامی جامعه واکنش منفی پایدار تری نشان دهد و در نهایت به یک اخلاق گرایی سودمند خواهیم رسید.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر