یادم است زمانی که احمدی نژاد به فرمان دولت مداری ایران چسبید همه امیدمان نا امید شده بود. در آن شب ناگوار همه به سراغ خانه هنرمندان رفتیم و آنجا زانوی غم بغل کردیم. در همین حین یک هموطن خوش فکر وبسایتی راه انداخت به نام الف نون. در این وب سایت همانطور که خودش اشاره کرده بود می خواست محلی باشد برای ثبت گفتار و وعده و عیدهای احمدی نژاد. تا نکند زمانی یادمان برود چه بر سرمان رفته است. اکنون اون وبسایت دیگر وجود ندارد اما خوشحالم از اینکه حداقل تبدیل به یک وبلاگ شده است. با این حال وبلاگ الف نون دیگر خسته شده است و نای نوشتن ندارد. انگار دروغگویان و دغل کاران آنقدر پست فطرتی نشان داده اند که دیگر نیازی به نوشتن در تاریخ نیست. داستانی بر پشت هیکل تکیده اش حکاکی شده است.
امیدوارم این دوست عزیزمان دوباره شروع به یادداشت برداریهاش کند. زیرا که امید چشم اسفندیار کسانیست که به دنبال تحمیل فراموشی به جامعه اند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر